รีวิว ช.พ.๑ สมรภูมิคืนชีพ ปีนี้ยังคงมีความน่าสนใจอย่างต่อเนื่อง และทิศทางใหม่ของภาพยนตร์ไทยที่พยายามคิดให้มากขึ้น และทิศทางของผู้กำกับ กรเกียรติ คมสิริ เจ้าของผลงานระดับตำนานอย่าง “Longkorn” (2005) และ “Slash” ที่ผมเห็น ผลงานล่าสุด “สมรภูมิฟื้นคืนชีพ ซี.พี.1”. ” (2009) และไตรภาคกุ้งฟาน คราวนี้พี่คมกลับมาร่วมงานหนังสยองขวัญอีกครั้ง โดยผสมผสานสไตล์ภาพยนตร์สงครามประวัติศาสตร์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เข้ากับสไตล์ภาพยนตร์ซอมบี้และเรื่องราวของทหารหนุ่มที่ต้องเข้าร่วมสงครามเมื่อตอนที่เขายังเป็นผู้ใหญ่
เรื่องราวของ “สมรภูมิฟื้นคืนชีพ C.P.1″ เกิดขึ้นในปี 1941 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งเป็นช่วงที่กองทัพญี่ปุ่นตั้งเป้าที่จะบุกจีนและอินเดีย ยกทัพยกพลขึ้นบกที่จังหวัดชุมพรเพื่อเป็นทางผ่าน สร้างกองทัพ และใน ซี.พี.1 ทหารหนุ่มกลุ่มหนึ่ง เมกุ (ชานนท์ สันตินาธรกุล) จ่ามือใหม่ผู้ให้คำมั่นว่าจะจงรักภักดีต่อชาติ ถูกเกณฑ์เข้าร่วมขบวนการต่อต้านทหารญี่ปุ่น เขาตัดสินใจเข้าร่วมสนามรบ แต่น้องชายของเขา โมก (อาวัช รัตนพินตะ) ซึ่งอยู่ในหน่วยทหารเยาวชนไม่ต้องการเข้าร่วม
อย่างไรก็ตาม ในที่สุดทั้งคู่ก็ต้องถูกเกณฑ์เข้ารบ อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทั้งสองและหน่วย CP1 กำลังเผชิญไม่ใช่สงคราม แต่เป็นอาวุธชีวภาพ “ความเป็นอมตะ” ที่คิดค้นโดยกองทัพญี่ปุ่น ตอนนี้พวกเขาไล่ล่าและกินเหยื่อในลักษณะที่ไม่สามารถกำจัดได้ เมกุซึ่งทำให้ไวรัสแพร่กระจายอย่างควบคุมไม่ได้ ได้รับคำสั่งให้เข้าร่วมในภารกิจปราบอมตะ ภายใต้การบังคับบัญชาของนายพลนากามูระ (เซกิ โอเซกิ) เมกุได้พบกับความจริงที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่านั้น
หลังจากดูจบ ผู้เขียนเองรู้สึกว่าประเทศไทยมีภาพยนตร์แนวลัทธิดีๆ ที่ควรเพิ่มเข้าไว้ในรายการ วัฒนธรรมชั้นแรกของหนังเรื่องนี้ก็คือ ถ้า Young Soldiers Open School to Go to War (2000) เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับทหารหนุ่มที่ยอมสละชีวิตวัยรุ่น นั่นก็คือ ออกไปต่อสู้เพื่อประเทศของคุณ หนังเรื่องนี้ตรงกันข้ามเลย เป็นหนังต่อต้านสงคราม หรือหนังต่อต้านสงครามที่เล่าเรื่องราวผ่านชีวิตของวัยรุ่น โดยเฉพาะวัยรุ่นในชนบทที่มีความฝัน คนที่รัก และอุดมการณ์ที่แตกต่างในการรักและปกป้องประเทศชาติ เลือกที่จะทำอะไรที่แตกต่างท่ามกลางวิกฤติ
แต่อะไรจะทำลายชีวิตและความฝันของพวกเขา? ทำลายผู้ที่อยู่เบื้องหลังและเหยื่อผู้บริสุทธิ์โดยไม่มีอาวุธหรืออุปกรณ์ แต่มันเป็นอมตะ อาวุธชีวภาพที่สร้างขึ้นโดยกองทัพญี่ปุ่นจากการทดลองไวรัส มันถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของการแทรกซึม การติดเชื้อ ความกลัว และการกลืนกินชีวิต ทีละน้อย ความหวังของคนในท้องถิ่นก็ถูกแทรกซึมเข้าไป แม้ว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะขาดการสำรวจโครงสร้างหรือสัญลักษณ์ที่ซ่อนอยู่อย่างจริงจังก็ตาม อย่างไรก็ตาม ภาพยนตร์เรื่องนี้ถือเป็นภาพยนตร์สงครามที่ผสมผสานเศษเสี้ยวของประวัติศาสตร์สงครามโลกครั้งที่ 2 และรื้อโครงสร้างของภาพยนตร์ต่อต้านสงครามเพื่อแสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของสงคราม แนวคิดและวิธีการนำเสนอที่เต็มไปด้วยจินตนาการและวัฒนธรรม วิธีการที่กล้าหาญมาก แต่แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนจะเข้าใจ
สิ่งที่ไม่คาดคิดในหนังเรื่องนี้คือซอมบี้โลกพี่คมซึ่งเป็นประเด็นของหนังเรื่องนี้จริงๆ ตั้งแต่ฝูงซอมบี้หักคอที่คุ้นเคยตั้งแต่ “Dawn of the Dead” (1978) ไปจนถึงซอมบี้เกาหลีอย่าง “Train to Busan” (2016) มีความเหมือนและความแตกต่างในรายละเอียดอยู่บ้าง สิ่งที่คงทำให้ผู้ชมตกใจมากก็คือถึงแม้หนังเรื่องนี้จะมีเนื้อเรื่องและแนวหนังซอมบี้ก็มีลูกเล่นซ่อนอยู่บ้าง หากคุณไม่ได้ดูเบื้องหลัง คุณอาจสงสัยว่าทำไมซอมบี้ข้างในถึงพูดได้ . คิดถึงอดีต นั่งสนทนาธรรม กระทั่งกราบไหว้พระพุทธเจ้า
รีวิว ช.พ.๑ สมรภูมิคืนชีพ สิ่งที่หนังเล่า
ถ้าใครเข้าใจสิ่งที่หนังเล่าว่า ฟุเมตสึคืออาวุธชีวภาพที่ไม่ได้เหมือนกับซอมบี้เลยเสียทีเดียว เพราะมันยังพอจะมีสติสัมปชัญญะ สามารถคิดหาทางเอาตัวรอดได้ มีหัวจิตหัวใจ มีความรู้สึกติดค้างหลงเหลืออยู่ในกายหยาบเล็กน้อย ซึ่งก็นับว่าน่าชื่นชมที่ตัวหนังกล้านำเสนอความเป็นหนังซอมบี้ไทย ๆ ที่มีความคัลต์แหวกขนบหนังซอมบี้แบบเดิม ๆ อยู่ไม่น้อย และแน่นอนว่าถ้าใครที่ไม่เข้าใจ ก็อาจจะพาลให้งงหรือไม่ก็เกลียดไปเลยก็ได้ (ยิ่งถ้าหนังเข้าสตรีมมิง รู้เลยว่าจะมีคนเอาจุดนี้มาด่าและล้อกันเละเทะแน่ ๆ)รีวิว ช.พ.๑ สมรภูมิคืนชีพ
สิ่งที่ต้องชมอีกอย่างก็คืองานโปรดักชันจำพวก Practical Effect ฉากโหดแหวะ เลือด ซากศพ ฯลฯ ที่ทำออกมาได้สมจริงฮาร์ดคอร์สุด ๆ ถ้าเคยสยองแบบคลื่นเหียนกับครูพนอใน ‘ลองของ’ มาแล้ว หนังเรื่องนี้ก็ให้ความรู้สึกสยองโหด คละเคล้าเสียงแมลงวันบินหึ่ง ๆ ใกล้เคียงกัน รวมทั้งฉากแอ็กชันก็นับว่าทำได้โหดและทำถึงมากทีเดียว จะมีที่ไม่น่าพอใจเอาเสียเลยก็คืองาน CGI โดยเฉพาะงานซีจีไฟที่เห็นแผลเหวอะหวะ เห็นแผลทุนสร้างจำกัดอยู่แทบตลอดทั้งเรื่อง
แม้ว่าภาพรวมของหนังจะเป็นหนังลัทธิซอมบี้สไตล์ไทยที่โหดและเอาใจคนฮาร์ดคอร์ก็ตาม นอกจากนี้ยังมีฉากแอ็คชั่นสุดระทึกใจอีกด้วย มันมีภาคระทึกขวัญที่เข้มข้น มีฉากดราม่าที่น่าตกใจอยู่บ้าง มีคอนเซ็ปต์ที่แหวกแนวประเพณีหนังไทย นอกจากนี้ยังมีธีมเรื่องราวที่น่าสนใจเพื่อช่วยให้คุณคิดไอเดียแรกได้ อย่างไรก็ตาม หนังเรื่องนี้ดูเหมือนจะขาดรายละเอียดและอารมณ์ความรู้สึกมากนัก ซึ่งน่าเสียดาย เรื่องราวดำเนินไปอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะองก์ที่สองและสาม ประเด็นสำคัญที่อยากจะสื่อคือถ่ายทอดได้ไม่เพียงพอ ประเด็นไม่จำเป็นต้องอธิบายให้ละเอียด แต่มีรายละเอียดที่ไม่สมส่วนมากเกินไป
รวมถึงเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับน้องด้วย หรือการเปรียบเทียบเพื่อแสดงน้ำหนักและความสำคัญของแต่ละอุดมการณ์ที่ตัวละครเมฆและหมอกยึดถือ มีการแทรกหลุมพล็อตตลอดทาง เช่น จุดหักมุมของโครงเรื่อง การกระทำและการตัดสินใจของตัวละครที่ขาดตรรกะ มันทำให้จังหวะของเรื่องแปลกและผิดปกติ จนกระทั่งการเข้าถึงจิตใจของตัวละครเริ่มมีคารมคมคายน้อยลง ขาดการมีส่วนร่วมในภาพยนตร์ ส่งผลให้มีแนวคิด สัญลักษณ์ และองค์ประกอบของภาพยนตร์ที่ต้องการสื่อถึงสิ่งที่ผิด สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือหนังเรื่องนี้เป็นหนังแอคชั่นซอมบี้ที่มีลูกเล่นแฟนตาซี มันอาจจะดูน่ากลัวเมื่อคุณมองมัน แต่คุณสามารถมองมันเพื่อหาไอเดียต่างๆ ได้ มันค่อนข้างยาก (แม้ว่านั่นคือสิ่งที่หนังเรื่องนี้ควรจะต้องการ)
อย่างไรก็ตามการแสดงของนักแสดงในหนังเรื่องนี้ยังคงน่าพึงพอใจอยู่มาก ตัวละครเมคของนนท์คุงเป็นตัวแทนของทหารผู้รักชาติ เต็มใจเสียสละทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อจุดประสงค์นี้ ในขณะที่ตัวละครหมอกของแอด อวัตเป็นตัวแทนของเด็กผู้ชายที่มีแต่ความฝัน ยังไม่มีอุดมการณ์เอาแต่ทุบหม้อทั้งวันเล่นสนุกกลับกลายเป็นเหยื่อที่รัฐทำลายจนไม่เหลืออะไรเลย แต่ก็มีสัญญาณที่น่าสนใจในหมู่ตัวละครด้วย อย่างไรก็ตาม บทภาพยนตร์ขาดการสร้างความสัมพันธ์และความสัมพันธ์กับผู้ชม มันไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้เป็นความเห็นพ้องต้องกันในการเลือกเดินตามอุดมการณ์ที่เป็นแนวคิดหลัก อะไรคือชีวิตและความคิดของ Mist และ Cloud ที่คุ้มค่าต่อการหยั่งรากลึกเป็นพิเศษ?
สำหรับมือเขียนบทแล้ว นี่คือหนังที่คนดูออกจากโรงจะต้องได้ยินเสียงดังแน่นอน แม้ว่าหนังเรื่องนี้จะมีอะไรซ่อนอยู่ลึกๆ จากตัวอย่างก็ตาม แต่ก็มีแนวคิดที่เต็มไปด้วยวัฒนธรรมไทยและความกล้าที่จะแสดงออกในรูปแบบที่แหวกแนว บางทีไม่ใช่ทุกคนจะเข้าใจและชอบหนังเรื่องนี้ หากคุณฮาร์ดคอร์ คุณชอบแนวคิดแปลกๆ แต่การประหารชีวิตกลับโหดร้าย เป็นหนังที่น่าสนใจที่รวมเอาองค์ประกอบทางวัฒนธรรมที่ไม่ค่อยเห็นในภาพยนตร์ไทยเข้าไว้ด้วยกัน แต่ฉันแอบผิดหวังที่สัญลักษณ์และความรู้สึกต่อต้านสงครามถูกกัดกร่อนเกือบทั้งหมดโดยความเป็นอมตะ